İşbaşı...

Maalesef beklenen gün geldi çattı.Geçen cuma işe fiilen de başladım.Başlamamla beraber bir alt üst olma hali yaşıyorum.İşe başlamak yetmezmiş gibi üstüne hastayım,hele haftasonu fenaydım.E hastayken hiçbir işimi de yola koyamadım,düzeni oturtamadım.İşle ilgili bir sorunum yok ama evle ilgili ciddi sorunlarım var.

Zaten kreşe de alışamadık(m) Galiba Paşam artık iyice alıştı,sabahları hiç problem çıkarmıyor.Akşamları onu alırken de sorun yaşamıyoruz.Biraz trip atıyor hepsi o.Kreşte neler yaptığını sorduğumuzda oturup sohbet bile ediyoruz tabi Dorukça.Biz bile anlamıyoruz bazen dediklerini ama onun güzel şeyler yaşadığı belli her halinden.Peki ben?Buna alışılır mı gerçekten emin değilim.Nasıl ağır bir duygu bir parçandan bütün gün ayrı olmak.Akşamları da en geç 9'da yatıyor.Sürekli bir koşturmaca halinde birşey de anlayamıyoruz.Sabah odasını,oyuncaklarını özleyip onlara sarılıyor tek sorun evden çıkabilmek de.Ben de dönemsel patlamalar yaşıyorum,gel gitler...Öyle ki dün eşim istersen kalan iznini kullanalım dedi.Ama artık geç kaldık maalesef.Birkaç ay için oğlumun alıştığı,kabullendiği ve muhtemelen sevdiği düzenini değiştiremem.

Bir de tüm stresimiz yetmezmiş gibi Paşam gene hastalandı.Maalesef herkesin dediği doğruymuş kreşe başlayınca hastalık da bitmiyormuş.Bu sefer de boğaz enfeksiyonu bereberinde ateş,gene antibiyotik,gene işkence.İlaç kullanmak zorunda olmak yeterince can sıkıcıyken Paşamın ilacı tamamen reddetmesi kabusa çeviriyor hastalığı.Hiç zorlamak istemesek de çocuğu sıkıştırıp içirmeye çalışıyoruz ilacı.

Böyle zorluklar yaşarken hayatta kendi uzaklarda ama gönlü hep yakınlarda olan dost kendi kapıyı çalamasa da çiçekleri çalar ve büyük bir gülümseme belirir yüzümde.Canım dostum Esra'm biraz da sıkıntılarımı hissetmiş olacak ki işe başlamamı tebrik etmek için bu harika gülleri yollamış.Hele ki vazoya bayıldım.Çok teşekkür ederim :)