Kısır Döngü

Bugün resmen pert düştüm.Paşa beni mahvediyor.Kendimi Fight Club filmindeki gibi kapana kısılmış hissediyorum bazen.Sabah kalk koştur koştur kahvaltı hazırla,keyifli günündeyse yensin yoksa fırlatılsın etrafa.Daha mutfağı toplamayadan bir emme krizi patlasın ki 11'e kadar ara ara nüksediyor bu kriz.Hadi emdik bitiyor mu bu sefer uyku krizi.E tam uyudu bir dinleneyim.Nerdeee e akşama yemek ayarlaması lazım çamaşır,bulaşık,ortalık hop bir kere kesin uyanıyor paşam.Al tekrar salla o arada internete gir.E nete gir çık olmuyor takıldın mı hop kaldı işler.

E paşan uyandı memmeeeee diye.Hadi uğraş ona bin türlü şebeklikle yemek yedireceğim diye.Bıraktım yedirmeyi sandalyeye oturtabilmek bile başarı.Neyse ki biraz ayılıyor yemekten sonra.Oyun telaşına düşüyoruz bu sefer de.15 dakikalık periyodlarda anne oyun keşfine çıkıyor.Kah kitap okuyoruz,kah kule yapıyoruz,kah bütün oyuncakları sırasıyla oynuyoruz.Ama olmuyor vakit bir türlü geçmiyor.Akşam olmuyor.Favori eğlencemiz su aktiviteleri.Ya balkonda küvetini dolduruyorum yada direk banyoda oynuyor.E papaz hergün pilav yemez tabi.

Bugün dedim Çılgın Annenin Dünyası'nda gördüğüm parmak boyayla banyoyu boyayalım.Olmadı olamadı sinir harbi içerinde geçen uzun bir banyo savaşından tabiki ben mağlup çıktım.En sonunda ağladım sinirden.Gene meme krizi başgösterdi.Ama tek meme krizi gibi de değildi dedim uyutayım ben bu oğlanı.
Bu aralar gündüz uykusunu teke düşürmeye çalışıyordum.Hala çalışıyorum.Çünkü yakında kreşe başlayacak ve iki uyku uyumak onu sıkıntıya sokabilir.Ama başaramadık.Mecburen yatırdım ikinci uykuya.Ne yalan söyleyeyim aslında benim çok işime yarıyor bu uyku çünkü o sırada akşam yemeği hazırlayabiliyorum.Zaten ramazan sarstı beni hergün hergün hiç şaşmayan bir düzen,koşturmaca.Bir de ben öyle tek çeşit yemek yapmayı da bilmem.Hadi tatlısına kadar oluyor sana hergün 4 çeşit yemek.Ve tabi onun bitmek bilmeyen bulaşığı.Bu ara beni en çok bunaltan şeylerden biri de bu.

Akşam 7'ye doğru paşam uyanıyor ama gene ağlayarak.Tahmin edin ne diye?Gene meme krizi ama bu kısa sürüyor meyveye tav oluyor hemen.Sonunda babamız eve geliyor ama yorgun argın.Gene de al buyur oğlunu siz biraz takılın diyip ben sıyrılıp iftar telaşına düşüyorum.

E akşam yemeği taarruzu bu sefer de.Yemek seçenekleri çoğalıyor tabi.Onu yemem,bunu yemem,şunu hiç yemem.Makarna mı yeri yerim üç öğün de yerim.Bunu da atlatabilirsek ne mutlu bize.Başlıyor gene paşamda meme telaşı,bende de bulaşık telaşı.Baba oyalarken Doruk'u ben de mutfağı hallediyorum çoğu zaman.Kaldı mı kalıyor malum.İkindi de uyuyan paşa erken yatamıyor bu sefer.22.30 du uyuduğunda.O uykuyu uyumasa 9 civarında uyuyor.

Ben bilgisayarımla başbaşa kaldım sonunda saat 23.00...Artık bu saatten sonra ne yaparsan

İşin insanı bazen bunaltan kısmı ise bunların hergün yaşanıyor olması.

Fight Club'ın unutulmaz replikleri döner kafamda bazen en iyi kısır döngüyü bu film anlatır çünkü.O yüzden sizinle de paylaşmak istedim.

''Yuva yapma içgüdülerine tutsak düşen tek ben değildim… Hepimizde Johanneshov markalı koltuktan var, yeşil çizgili Strinne deseniyle kaplı… Hepimizde Rislampa/Har markalı aynı kağıt lambadan var… Benimki artık bir konfeti… Çelik üstüne çinko kaplama Vild marka ayaklı saaatim. Tanrım ona sahip olmasam ölürüm… Mobilya satın alırsınız. Kendinize dersiniz ki, bu hayatım boyunca ihtiyaç duyacağım son kanepe…Sonra hayalinizdeki yatak. Sonra aradığınız tabak takımı. Sonra o güzel yuvanıza kısılıp kalırsınız. Bir zaman sahip olduğunuz şeyler artık sizin sahibiniz olur.''

''Bizim neslimiz Büyük Depresyon’u ya da Büyük Savaş’ı yaşamadı. Bizim savaşımız ruhsal bir savaş. Bizim depresyonumuz kendi hayatlarımız.''

Bu arada sosyal mesajımı vermeyi unutmuşum.Tatile ihtiyacım var hem de çok